κεπαζές (επίθ.) κεπαζέ [cepaˈze] Αραβαν.

Αραβανί

κεπεζές [cepeˈzes] Σινασσ.

Σινασσός

κ͑επ͑εζές [kʰepʰeˈzes] Φάρασ.

Φάρασα

κ͑α̈́π͑α̈ζα̈́ς [kʰæpʰæˈzæs] Αφσάρ.

Αφσάρι

Θηλ. κ͑επ͑εζού [kʰepʰeˈzu] Φάρασ.

Φάρασα

κ͑α̈́π͑α̈ζού [kʰæpʰæˈzu] Αφσάρ.

Αφσάρι

Από το τουρκ. επίθ. kepaze, όπου και διαλεκτ. τύπ. kepeze = α) ξεδιάντροπος, ξεφτιλισμένος β) αστείος, γελοίος.

Γελοίος ό.π.τ.

ό.π.τ.

κεπέκι ( ουσ. ουδ. ) κ͑επ͑έκι [kʰeˈpʰeci] Τσουχούρ., Φάρασ. κεπέκ' [ceˈpek] Ανακ., Αξ., Δίλ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Τροχ., Φάρασ. κεπέτσ̑' [ceˈpetʃ] Μισθ. κα̈πα̈́κι [cæˈpæci] Αφσάρ. κιαπιάτσ' [capˈçats] Μισθ. ...