ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κενέφι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ενέφι [kʰeˈnefi] Φάρασ. κ͑α̈να̈́φι [kʰæˈnæfi] Αφσάρ. κ͑ενέφ' [kʰeˈnef] Αξ., Σίλατ. κ͑ενάφ' [kʰeˈnaf] Αξ. qενέ [qeˈne] Φλογ. ...

κεντάρι (ουσ. ουδ.) κενdάρ' [cenˈdar] Ανακ., Σίλατ. γκενdάρ' [ɟenˈdar] Μαλακ., Φλογ. Από το μεταγν. ουσ. κέντριον = α) βουκέντρα β) νυστέρι, όπου και μεταγν. τύπ. κέντιον και το υποκορ. επίθμ. - άρι . Πβ. κεντίδι

Κεντρί μέλισσας ό.π.τ. : Tα κοντέδια δεν έχ̇ισ̑καν κενdάρ', δεν κένdαναν (Οι κηφήνες δεν είχαν κεντρί, δεν τσιμπούσαν) Ανακ. -Κωστ.Α. Συνών. καρτζί, κεντίδι, τσουζένι

κέντημα ( ουσ. ουδ. ) κένdζ̑ημα [ˈcendʒima] Αραβαν., Γούρδ. τσ̑ένdημα [ˈtʃendima] Μισθ. ...