ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κεντίδι ( ουσ. ουδ. ) κεντζ̑ίρι [cenˈdʒiri] Αραβαν., Γούρδ. ...

κεντίρι (ουσ. ουδ.) κενdίρι [cenˈdiri] Φάρασ. κενdίρ' [cenˈdir] Αραβαν., Φλογ. κιανdέρ' [canˈder] Μισθ. Από το τουρκ. ουσ. kendir = α) καναβούρι β) διαλεκτ., τριχιά.

1. Κάνναβη, καναβούρι Φάρασ. Συνών. καναβούρι, τσέτενε

2. Xονδρό σχοινί Αραβαν. : Πήρε το γαϊdούρ', έvα αναdζάχ' κι έvα κενdίρ' ράμμα (Πήρε το γαϊδούρι, ένα τσεκούρι κι ένα σκοινί) Αραβαν. -Φωστ.-Κεσ.

β. Σπάγγος Μισθ.

κεντώ ( ρ. ) κενdώ [cenˈdo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Φλογ. γκενdώ [ɟenˈdo] Αξ., Μαλακ. τσ̑ενdάου [tʃenˈdau] Τσουχούρ., Φάρασ. τσ̑ενdάγω [tʃenˈdaɣo] Φάρασ. Παρατατ. κένdανα [ˈcendana] Ανακ., Σίλατ. Αόρ. γκέντ'σα [ˈɟentsa] Αξ. τσ̑έντ'σ̑α [tʃenˈtʃa] Τσουχούρ. κένσα [ˈcensa] Σινασσ. Παθ., Μτχ. κενdημένο [kendiˈmeno] Σινασσ. τσ̑ενdημένο [tʃendiˈmeno] Φάρασ. ...