ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κενές ( ουσ. αρσ. ) κενές [ceˈnes] Φάρασ. κα̈να̈́ς [cæˈnæs] Αφσάρ. κ͑ενέ [kʰeˈne] Φλογ. γκενές [ɟeˈnes] Μαλακ., Μισθ. γκιανά [ɟaˈna] Μισθ. Πληθ. κανάδια [kaˈnaðʝa] Ανακ. γκενέδια [ɟeˈneðʝa] Μισθ., Τσαρικ. γκιανέια [ɟaˈneja] Μισθ. γκενέροι [ɟeˈneri] Σίλ. ...

κενέφι (ουσ. ουδ.) κ͑ενέφι [kʰeˈnefi] Φάρασ. κ͑α̈να̈́φι [kʰæˈnæfi] Αφσάρ. κ͑ενέφ' [kʰeˈnef] Αξ., Σίλατ. κ͑ενάφ' [kʰeˈnaf] Αξ. qενέ [qeˈne] Φλογ. Από το τουρκ. ουσ. kenef (< αραβ. kanaf) = αποχωρητήριο. Η λ. και Κρήτ.

Aποχωρητήριο ό.π.τ. Συνών. αχταριά, πόρεψη, χεσιώνα

κεντάρι ( ουσ. ουδ. ) κενdάρ' [cenˈdar] Ανακ., Σίλατ. γκενdάρ' [ɟenˈdar] Μαλακ., Φλογ. ...