κεράσι (ουσ. ουδ.) κεράσ̑' [ceˈraʃ] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μαλακοπή

κεράζ' [ceˈraz] Αξ., Ουλαγ.

Αξός, Ουλαγάτς

κ͑εράνdζι [kʰeˈrandzi] Σίλ.

Σίλλη

κιράσ' [ciˈras] Τροχ.

Τροχός

τσ̑εράσι [tʃeˈrasi] Φάρασ.

Φάρασα

τσεράσ' [tseˈras] Μισθ.

Μισθί

Μεσν. ουσ. κεράσι < μεταγν. κεράσιον. Ο τύπ. κερἀζ' αντιδάν. μέσω του τουρκ. kiraz.

1. Κεράσι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Nτέ τρώγω μήλα, γιατσ̑ί μοιάζουμ πατισ̑αχιού κοριτσ̑ού τα μισ̑ίρια, νε κεράσ̑α γιατσ̑ί μοιάζουν τα χείλια τ’ (Δεν τρώω μήλα, γιατί μοιάζουν με της κόρης του βασιλιά τα μάγουλα, ούτε κεράσια γιατί μοιάζουν με τα χείλια της) Αραβαν.

Αραβανί

-Φωστ.-Κεσ.

Φωστέρης/Κεσίσογλου 1960

Ντράνα 'να κεραζιού ντόξα (Δες ένα διπλό κεράσι) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Ταμάαρ τσερασιού ντου τσαλούϊ έχ' τσεράσια (Η δικιά μας κερασιά έχει κεράσια) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

|| Ασμ. Δεν ’μαι βορ’κόκκ’ ν’ αχνίσω,
'έν ’μαι κιράσ’ κι να γενώ κι να με φάει κόσμος ( Δεν είμαι βερίκοκκο να κοκκινίσω
Δεν είμαι κεράσι να ωριμάσω για να με φάει ο κόσμος) Τροχ.

Τροχός

-Νίγδελ.Λ.

Νίγδελης 2018

2. Kερασιά Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Φάρασ.

Αραβανί, Γούρδονος, Μισθί, Ουλαγάτς, Φάρασα

: Σου τσεράσ' κουνdά τι σιάνεις; λέ (Στην κερασιά κοντά τι κάνεις; λέει) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

κερατάρης ( επίθ. ) κερατάρ' [ceraˈtar] Αξ., Δίλ. τσερατάρ' [tseraˈtar] Μισθ. ...