ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κεράσι ( ουσ. ουδ. ) κεράσ̑' [ceˈraʃ] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ. κεράζ' [ceˈraz] Αξ., Ουλαγ. κ͑εράνdζι [kʰeˈrandzi] Σίλ. κιράσ' [ciˈras] Τροχ. τσ̑εράσι [tʃeˈrasi] Φάρασ. τσεράσ' [tseˈras] Μισθ. ...

κερατάρης (επίθ.) κερατάρ' [ceraˈtar] Αξ., Δίλ. τσερατάρ' [tseraˈtar] Μισθ. Aπό το ουσ. κέρατο, όπου και τύπ. τσ̑έρατου, και το παραγωγ. επίθμ. -άρης.

1. Για αρνιά ή κατσίκια, αυτός που έχει κέρατα Δίλ., Μισθ.

2. Κερατάς Αξ.

3. Άνθρωπος ανάποδος, κακότροπος Μισθ.

κερατάς ( ουσ. αρσ. ) κερατάς [ceraˈtas] Σινασσ., Τελμ., Φάρασ. τσ̑ερατἀς [tʃeraˈtas] Αφσάρ., Φάρασ. τσ̑αρατάς [tʃaraˈtas] Φάρασ. Πληθ. τζαρατάδε [dzaraˈtaðe] Φκόσ. ...