ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κεφάλι ( ουσ. ουδ. ) κεφάλι [ceˈfali] Σίλ., Σινασσ. κεφάλ' [ceˈfal] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σινασσ., Τζαλ., Τροχ., Φλογ. κιφάλιν [ciˈfalin] Σίλ. κιφάλι [ciˈfali] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Σίλ., Φλογ. κιφάλ' [ciˈfal] Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Φλογ. τσ̑εφάλι [tʃeˈfal] Ποτάμ. τσ̑ιφάλι [tʃiˈfali] Σίλ. τσ̑ουφάλι [tʃuˈfali] Αφσάρ., Κίσκ., Μισθ., Τσαρικ., Φάρασ., Φκόσ. τζ̑ουφάλι [ʤuˈfali] Αφσάρ., Φάρασ. τσ̑ουβάλ' [tʃuˈval] Μισθ. ...

κεφαλιά (ουσ. θηλ.) τσ̑ουφαλα̈́ [tʃufaˈlæ] Φάρασ. τζ̑oυφαλέ [dʒufaʹle] Φάρασ. Από το νεότ. ουσ. κεφαλιά = κεφάλι, το οπ. από το ουσ. κεφάλι και το παραγωγ. επίθμ. -ιά.

1. Πηγή ποταμού Συνών. ποδαριά

2. Επικεφαλής, αρχή, αρχηγός

κεφαλόκκο ( ουσ. ουδ. ) τσ̑ουφαόκκο [tʃufaˈoko] Φάρασ. ...