ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

κιουτούκι ( ουσ. ουδ. ) κϋτΰκ’ [cyˈtyk] Ουλαγ., Τελμ. κιουτούτσ' [cuˈtuts] Μισθ. κουτούκι [kuˈtuci] Αφσάρ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ. κ͑ουτούκ' [kʰuˈtuk] Ανακ. κουτίκ' [kuˈtik] Φλογ. Πληθ. κϋτΰκια [kyˈtyca] Ουλαγ. κουτούκε [kuˈtuce] Φάρασ. ...

κιούφι (ουσ. ουδ.) κιούφ' [cuf] Μισθ. κ͑ούφι [ˈkʰufi] Φάρασ. κούφ' [kuf] Μαλακ. Από το τουρκ. ουσ. küf = μούχλα.

Μούχλα ό.π.τ. Συνών. κάρτσα

κιουφλεντίζω ( ρ. ) κιουφλανdίζου [cuflanˈdizu] Μισθ. κ͑ουφλενdίζω [kʰuflenˈdizo] Μαλακ., Φάρασ. κ͑ουφλα̈νdίζω [kʰuflænˈdizo] Αφσάρ. κουφλενdώ [kuflenˈdo] Φλογ. Αόρ. κουφλένd'σα [kuˈflendsa] Μαλακ., Φάρασ. Μτχ. κ͑ουφλανdζ̑ημένους [kʰuflandʒiˈmenus] Σίλ. κουφλεντημένου [kuflendiˈmenu] Φάρασ. ...