ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χερ ( αντων. ) χ̇ερ [xer] Αραβαν., Αφσάρ., Ουλαγ., Σατ., Σίλ., Φάρασ., Φκόσ. χα̈ρ [xær] Φάρασ. χελ [çel] Σίλ. χέλι [ˈçeli] Σίλ. ερ [er] Φάρασ. α̈ρ [ær] Αφσάρ. χ̇έρι [ˈxeri] Φάρασ. ...

χερά (επίρρ.) χερά [çeˈra] Μισθ., Ουλαγ. σ̑ερά [ʃeˈra] Ανακ. Από το τουρκ. διαλεκτ. επίθ. heri = αργός (THADS, λ. heri II) και το παραγωγ. επίθμ. -α.

1. Σιγά, αργά Ανακ., Μισθ. : Πουρπάτ' χερά χερά (Περπάτα σιγά σιγά) Μισθ. -Κοτσαν. Χερά χερά είπι ντα, να γιορούλντισ̑' (Σιγά σιγά, πες του· αλλιώς θα κουραστεί) Μισθ. -Φατ. Συνών. αγάλια :1, αργά :1, αργά :2, βαριά, γιαβάς

2. Ήσυχα Ουλαγ. : Χερά στα (Κάτσε ήσυχα) Ουλαγ. -Dawk. Συνών. ήμερα, ραχάτια :1

χέρασα () ...