ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κοφίνι (ουσ. ουδ.) κ͑οφίνι [kʰoˈfini] Σίλ., Τροχ. κιοφούν' [coˈfun] Γούρδ. Από το μεταγν. ουσ. κοφίνιον, υποκορ. του αρχ. κόφινος. Ο τύπ. κοφίνι ήδη μεσν. Ο τύπ. κιοφούν αντιδάν. από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. köfün (< κοφίνι).

Καλάθι, συνήθ. βαθύ ό.π.τ. : Ήφ'ρι μας ένα κ͑οφίνι σταφύλια (Μας έφερε ένα κοφίνι σταφύλια) Σίλ. -Κωστ.Σ. Ντεΐσ̑ισαμι, γιούμουσαμ' ντα κοφίνιν απέσου (Αλλάξαμε, γεμίσαμε το κοφίνι, ενν. με τα άπλυτα) Σίλ. -Κωστ.Σ. Συνών. ζεμπίλι, κούφα

κοφτάρι ( ουσ. ουδ. ) κοφτάρι [koˈftari] Ανακ., Σινασσ., Τελμ., Φάρασ., Φερτάκ. κοφτάρ' [koˈftar] Αραβαν., Μαλακ., Ποτάμ., Σίλατ., Φερτάκ. κοφτέρ' [koˈfter] Αξ. κοφτήρι [koˈftiri] Αραβ. κιöφτέρ' [cøˈfter] Αραβαν. κιoφτέρ' [cοˈfter] Γούρδ. κοφτούρ' [koˈftur] Σίλατ., Φάρασ. κιöφτΰρ' [cøˈftyr] Ουλαγ. ...