κουφέκι (ουσ.) κ͑ουφέκ' [kʰuˈfek] Αξ., Μαλακ., Φλογ.

Αξός, Μαλακοπή, Φλογητά

κουφάκι [kuˈfaci] Σινασσ.

Σινασσός

κουφάκ' [kuˈfak] Ανακ.

Ανακού

κα̈βάκ’ [kæˈvak] Κίσκ.

Κίσκα

Αρσ. καβακάς ο [kavaˈkas] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ουσ. küfeki (küfeke, köfeke, küfek) = α) ελαφρόπετρα β) μαλακός, ή/και το τουρκ. διαλεκτ. επίθ. kevek, kefek, keveke = για πέτρα, σπογγοειδής, μαλακή και εύθρυπτη, λ. ομόρριζη με το τουρκ. ουσ. küfeki = ελαφρόπετρα, το οπ. κατά τον Tietze (2016, λ. kevek, βλ. και THADS, λ. gavak) προέρχεται από το περσ. επίθ. kāvāk = άδειος, κούφιος, ενώ κατά τον Nişanyan (2002-2022: λ. küfeki) από το ελλ. ουσ. κουφάκι (πβ. αρχ. ουσ. κουφόλιθος). Για την ετυμολογική διασύνδεση της λ. καβακάς με το κουφάκι, βλ. Αρχέλαος (1899: 247). Δεν αποκλείεται ωστόσο η διασύνδεση με την πρώιμ. μεσν. λ. κάβακος, πβ. Ἡσύχ. Κ 2857 «κάβακος· ὁ κάχληξ».

1. Ελαφρόπετρα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Χτίνισκαν τα κάμαρες με τ’ άσπρα τα κουφέκια (Έχτιζαν τις καμάρες με άσπρες ελαφρόπετρες) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΜΣ-ΚΠ191

ΚΜΣ-ΚΠ191

Είσ̑ε τσ̑αι θάλε καβακάς (Είχε και πέτρες εύθρυπτες, ελαφρόπετρες) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-ΚΠ345Β

ΚΜΣ-ΚΠ345Β

Κετίρ'τσα κουφέκια και ζούβρες (Έφερα ελαφρόπετρες λευκές και κόκκινες) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 811

Τσιτσόπουλος 1962

Πβ. ζούβρα :2

2. Μτφ., επιπόλαιος Σινασσ.

Σινασσός

Συνών. φαρφαράς :1

κουφιάνω ( ρ. ) κουφιάνου [kuˈfçanu] Σίλ. κουφλιάνου [kuˈfʎanu] Σίλ. Αόρ. κούφλιανα [ˈkufʎana] Σίλ. κούφιασα [ˈkufçasa] Σίλ. ...