κλώσσα
(ουσ. θηλ.)
κλώσσα
[ˈklosa]
Μισθ., Σίλ.
Νεότ. ουσ. κλῶσσα, πβ. μεσν. κλωσσαρέα.
Κλώσσα
ό.π.τ.
:
Η κλώσσα τα πουλιά τ' δεν τ' αφήν'
(Η κλώσσα τα πουλιά της δεν τα αφήνει)
Μισθ.
-ΑΠΥ-Καρατσ.
|| Φρ.
Κάσιτι κλώσσα
(Κάθεται κλώσσα˙ κλωσσάει)
Σίλ.
-Κωστ.Σ.
Συνών.
κλουτσίστρα, κολόκα