ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

βγαίνημα ( ουσ. ουδ. ) βγι̂́νημα [ˈvɣɯnima] Ουλαγ. ξέβημα [ˈksevima] Σίλ. ...

βγαίντσιμο (ουσ. ουδ.) βγ̇αίντσιμο [ˈvɣentsimo] Αξ. βγαίντσιμου [ˈvɣentsimu] Μισθ. Από το ρ. βγαίνω και παραγωγ. επίθμ. -σιμο.

Έξοδος ό.π.τ. : Μαίντσιμου να μείτ', αλλά βγαίντσιμου ντε μπορείτ' να βγούτ', λέ' (Είσοδο να μπείτε μπορείτε, αλλά έξοδο να βγείτε δεν μπορείτε, λέει) Μισθ. -ΑΠΥ-ΕΝΔ Συνών. βγαίνημα :1, βγάλμα, Αντίθ έμπα, μαίνσιμο, μάση, μίνημα

βγαίνω ( ρ. ) εγβαίνω [eɣˈveno] Ανακ. εβγαίνω [eˈvʝeno] Ανακ., Σινασσ. βγαίνω [ˈvʝenο] Αφσάρ., Κίσκ., Σίλατ., Σίλ., Τελμ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. βγαίνου [ˈvʝenu] Μαλακ., Μισθ. βγ̇αίνω [ˈvɣenο] Αξ. βγι̂́νω [ˈvɣɯno] Ουλαγ. βκαίνω [ˈvceno] Φάρασ. βγκαίνου [ˈvɟenu] Μαλακ., Φάρασ. βγκι̂́νω [ˈvgɯno] Αξ., Ουλαγ., Σίλατ., Φερτάκ., Φλογ. βγκι̂́νου [ˈvgɯnu] Μαλακ. ...