ρετσέλι (ουσ. ουδ.) ρετσ̑έλι [reˈtʃeli] Αραβαν., Σίλατ., Τελμ., Τζαλ., Φερτάκ.

Αραβανί, Σίλατα, Τελμησσός, Τζαλέλα, Φερτάκαινα

ρετσ̑έλ’ [reˈtʃel] Αξ., Τροχ.

Αξός, Τροχός

ιρετσέλ’ [ireˈtsel] Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

γιρατσ̑άλ’ [ʝiraˈtʃal] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. ρετσ̑έλια [reˈtʃeʎa] Αξ., Τροχ.

Αξός, Τροχός

λετσέρια [leˈtserʝa] Ανακ., Σινασσ.

Ανακού, Σινασσός

Από το τουρκ. reçel (< περσ. riçāl) = κομπόστα, μαρμελάδα, όπου και διαλεκτ. τύπ. ireçel και leçer.

Ρετσέλι, γλυκό από κομμένα και βρασμένα φρούτα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έπ’καμ’ τα ρετσ̑έλια μας, τα πεκμέζια μας, τα κοφτάρια μας (Φτιάξαμε τις μαρμελάδες μας, τα πετιμέζια μας, τις μουσταλευριές μας) Αραβαν.

Αραβανί

-Φωστ.

Φωστἐρης 1952

Βράζαμ' το πεκμέζι, βράζαμ' το ρετσέλι, σάνουμ' κοφτάρια (Βράζαμε το πετιμέζι, βράζαμε το ρετσέλι, κάνουμε μουσταλευριά) Τελμ.

Τελμησσός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. γαπαχλούς :1

Τροποποιήθηκε: 27/02/2025

ρετσέτα ( ουσ. θηλ. ) ρετσέτα [reˈtseta] Μαλακ. Πληθ. ρετσέτις [reˈtsetis] Μαλακ. ...