ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

αναδότης ( ουσ. ) αναδότ' [anaˈðot] Ανακ., Μαλακ., Φλογ. αναντότ' [anaˈdot] Δίλ., Μισθ. αναγιότ' [anaˈʝot] Αξ. αναdούτ' [anaˈdut] Ανακ. ανατούτι [anaˈtuti] Φάρασ. ανατούρ' [anaˈtur] Αραβ. ...

αναδοτιά (ουσ. θηλ.) αναdοτιά [anadoˈtça] Μισθ. Από το ουσ. αναδότης, όπου και τύπ. αναdότ', και το παραγωγ. επίθμ. -ιά. Πβ. αναδότης

Η ποσότητα σταχυών που χωράει στα δόντια του δικρανιού

ανάθεμα ( ουσ. ουδ. ) ανάθεμα [aˈnaθema] Σινασσ., Φλογ. ανάχεμα [aˈnaçema] Αξ. 'νάσ̑εμα [ˈnaʃema] Ποτάμ. ανάρεμα [aˈnarema] Αραβαν. αράρεμα [aˈrarema] Αραβαν. ανάιμα [aˈnaima] Αραβ. 'νάιμα [ˈnaima] Αραβ. νανάλιμα [naˈnalima] Σεμέντρ. άτεμα [ˈatema] Φερτάκ. θεμά [θeˈma] Φάρασ. ...