αναί (επίρρ.) αναί [aˈne] Αξ., Σινασσ.

Αξός, Σινασσός

άναι [ˈane] Σινασσ.

Σινασσός

ιν-ναί [iˈnne] Σίλ.

Σίλλη

χαναί [xaˈne] Ανακ., Αραβαν., Τελμ., Φερτάκ.

Ανακού, Αραβανί, Τελμησσός, Φερτάκαινα

Από το επίρρ. ναι αναλογ. προς το αρνητ. μόρ. αα, όπου και τύπ. άνgα.

Nαι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Κεσμέζ παλτά μη νίσκεσαι, για άνgα για αναί! (Στομωμένος μπαλτάς μη γίνεσαι, ή όχι ή ναι) Σινασσ.

Σινασσός

-Λεύκωμα

Νέα Σινασός 1924

Πβ. εγιαναί

ανάκα ( ουσ. θηλ. ) ανάκα [aˈnaka] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Φάρασ., Φερτάκ. άνακα [ˈanaka] Αξ., Σίλατ. γιάνακα [ˈʝanaka] Μισθ., Τσαρικ. ανάκ [aˈnak] Μαλακ. Πληθ. ανάκις [aˈnacis] Μαλακ. ...