ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ξαγγόνι
ξαγορευτής
ξαγορεύω
ξάγω
ξάδελφος
ξαίνω
ξανάπεσμα
ξαναπέφτω
ξανάστροφα
ξανάστροφος
ξαπλώνω
ξαστεριά
ξάφνιασμα
ξαφνίζω
ξεγδειραίνω
ξείλημα
ξειλώ
ξεκαλιγώνω
ξενιτειά
ξενιτευτής
ξένος

ξάδελφος (ουσ. αρσ.) ξάδελφος [ˈksaðelfos] Φάρασ. ξάελφος [ˈksaelfos] Μισθ. Θηλ. ξαδέλφη [ksaˈðelfι] Φάρασ. αξάδελφος [aˈksaðelfos] Σινασσ. Από το μεταγν. ουσ. ἐξάδελφος. Οι τύπ. ξάδελφος και αξάδελφος ήδη μεσν.

Ξάδελφος ό.π.τ. Συνών. ανέψι, ανεψιός

ξαίνω ( ρ. ) ξαίνω [ˈkseno] Αξ., Σινασσ. ξάνω [ˈksano] Σινασσ., Φλογ. ξανίσκω [ksaˈnisko] Σινασσ. ξανίσ̑κω [ksaˈniʃko] Φλογ. ξανίγω [ksaˈniɣo] Μαλακ. Παρατατ. ξάνισ̑κα [ˈksaniʃka] Φλογ. Αόρ. ἐξανα [ˈeksana] Μαλακ., Φλογ. Υποτ. ξέσω [ˈkseso] Αξ. ...