ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σπουδάζω ( ρ. ) σπουδάζω [spuˈðazo] Σινασσ., Φάρασ. σπουδάζου [spuˈðazu] Μισθ., Φάρασ. σπουdάζω [spuˈdazo] Αξ., Αραβαν. σπουτάγω [spuˈtaɣo] Μαλακ., Φλογ. Παρατατ. σπούdαζα [ˈspudaza] Αραβαν. Υποτ. σπουδάσω [spuˈðaso] Φάρασ. σπουdάσω [spuˈdaso] Αραβαν. σπουdάξω [spuˈdakso] Αξ. Προστ. σπούταξε [ˈsputakse] Φλογ. Μτχ. σπουdασμένο [spudaˈzmeno] Αραβαν. ...

σπούδασμα (ουσ. ουδ.) σπούdασμα [ˈspudazma] Αραβαν. σπούδαγμα [ˈspuðaɣma] Φάρασ. σπούdαγμα [ˈspudaɣma] Αξ. σπούταγμα [ˈsputaɣma] Φλογ. Από το αρχ. ουσ. σπούδασμα = ό,τι γίνεται με ζήλο. Οι τύπ. σε -γμα από το θ. σπουδάγ- του ρ. σπουδάζω, όπου και τύπ. σπουdάζω, και σπουτάγω, με παραγωγ. επίθμ. -μα.

Βιασύνη ό.π.τ. Συνών. ατσελές, γουβράημα, σπουδή :1, τελασέ

σπουδή ( ουσ. θηλ. ) σπουδή [spuˈði] Σινασσ. σπουdή [spuˈdi] Αραβαν. ...