ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τσικίτσι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑ικίτσ̑' [tʃiˈcitʃ] Μισθ., Τσαρικ. τσ̑εκέτσ' [tʃeˈcets] Μισθ. Θηλ. τσ̑ικίτσα [tʃiˈcitsa] Μισθ. ...

τσικλί (ουσ.) τσ̑ικλί [tʃiˈkli] Αξ. Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. çılkı = λεπτή ράβδος. Πβ. και τουρκ. çelik, όπου και διαλεκτ. τύπ. çilik = κλαδί, ραβδί με το οποίο παίζεται το ξυλίκι (< τσιλίκι). Πβ. τα ομόρριζα ν.ε. ουσ. τσιγκέλι και ρ. τσιγκλίζω.

Σιδερένια ξύστρα προσαρμοσμένη στην άκρη της βουκέντρας Συνών. λαπούτι, ξύστρο :2

τσίκνα () τσίκνα [ˈtsikna] Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Φάρασ. τσ̑ίκνα [ˈtʃikna] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ. ...