χλιός (επίθ.) χιλιός [çi'ʎos] Ανακ., Σίλ.

Ανακού, Σίλλη

χ̇ιλιό [xɯ'ʎo] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Φερτάκ., Φλογ.

Αξός, Αραβανί, Ουλαγάτς, Φερτάκαινα, Φλογητά

χουλιός [xu'ʎos] Μισθ.

Μισθί

χουλός [xu'los] Σινασσ.

Σινασσός

Πληθ. χλία ['lxlia] Φάρασ.

Φάρασα

Από το μεσν. επίθ. χλίος. Η λ. Απουλ. Πόντ.

1. Χλιαρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ακόμα χ̇ιλιό 'ναι, δεν έζεσεν (Ακόμα χλιαρό είναι, δεν ζεστάθηκε) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

β. Θερμός Μισθ.

Μισθί

: Ντου καλοτσαίρ' φύσανιν χουλιού κιργιός (Το καλοκαίρι φυσούσε θερμός άνεμος ) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

2. Χλωμός Σινασσ.

Σινασσός

3. Ως ουσ., στον πληθ., ζέστη Φάρασ.

Φάρασα

: || Ασμ. Πράσινα φοραίνουν τζιπ τα ρουσία
γλυτζ̑ιανέσκουν μο ’ζ’ ανοιξιμούς τα χλία (Πράσινα φοράνε όλα τα δάση
γλυκαίνουν με τις ανοιξιάτικες ζέστες)

Συνών. σύχλιος, χλιαρός

χλιώνω ( ρ. ) χιλιώνω [çiˈʎono] Ανακ. ...