ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χασάπης ( ουσ. αρσ. ) qασάπης [qa'sapis] Φλογ. χασάπης [xa'sapis] Αξ. χασάπ' [xaˈsap] Αραβ., Φάρασ. γασάπης [ɣa'sapis] Φάρασ. γασάπ' [ɣa'sap] Φάρασ. γασάπ͑' [ɣa'sapʰ] Φάρασ. κασάπ' [ka'sap] Φερτάκ. qασαπτζ̑ής [qasap'dʒis] Φάρασ. Αιτ., Εν. qασάπ' [qa'sap] Φλογ. Πληθ. qασάποι [qa'sapi] Φάρασ. ...

χασατλής (επίθ.) χασ̑ατλού [xaʃatˈlu] Μισθ. Πιθ. από το τουρκ. επίθ. hasılatlı = α) αυτός που παράγει β) που φέρνει κέρδος, με αποβολή του μεσοφωνηεντικού [l].

Άξιος Συνών. ζορλούς, φωτίζω, χαϊρλούς

χασεδιώνας ( επίθ. ) χασεδιώνας [xaseˈðʝonas] Σινασσ. χασεδώνα [xaseˈðona] Φάρασ. χασα̈δώνα [xasæˈðona] Αφσάρ. ...