ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χότζας
χοτλαντώ
χουβά
χουβαρνταλούχ
χουβαρντάς
χουζματσίνα
χουζουρεύω
χουζούρι
χούι
χουιλαντίζω
χουιλούς
χουισούζ
χουκουμέτι
χουλεροπήρουνα
χουλιάρι
χουλιαριά
χουλιαροθήκη
χουλιαρόκκο
χουμά
χουνερσούζης
χουρμάς

χουιλαντίζω ( ρ. ) χουιλανdίζω [xuilanˈdizo] Φάρασ. χουιλανdίζου [xuilanˈdizu] Φάρασ. χουιλανdώου [xuilanˈdou] Φάρασ. χουιλάνσα [xuiˈlansa] Φάρασ. χουλάν’σιν [xuˈlansin] Μαλακ. ...

χουιλούς (επίθ.) χουιλούς [xuiˈlus] Φάρασ. χουιλού [xuiˈlu] Μισθ. χουλί [xuˈli] Μαλακ. Θηλ. χουιλούσα [xuiˈlusa] Φάρασ. Από το τουρκ. huylu = ιδιότροπος, όπου και διαλεκτ. τύπ. hulu (THADS, λ. hulu III).

Αυτός που έχει χούγια, ο ιδιότροπος ό.π.τ. Συνών. αντικάς, αζγούνης, τιτίζης :2, χοσμαρί :1

χουισούζ ( επίθ. ) χουισούζ̑ [xuiˈsuʒ] Μαλακ. ...