χασταλούς (επίθ.) χασταλούς [xastaˈlus] Σινασσ.

Σινασσός

χασ̑ταλού [xaʃtaˈlu] Ανακ., Αξ., Σινασσ., Τροχ.

Ανακού, Αξός, Σινασσός, Τροχός

Πληθ. χασταλούδια [xastaˈluðʝa] Αξ.

Αξός

Από το τουρκ. επίθ. hastalı = άρρωστος.

1. Άρρωστος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πολύ σουχού είναι χασταλού (Είναι πολύ σοβαρά ο άρρωστος) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. αστενάρης, τσουρούκι, χαστάς :1

2. Στον πληθ., τα κλαδιά που κλαδεύονται έτσι ώστε να δυναμώσουν τα υπόλοιπα Αξ.

Αξός

Τροποποιήθηκε: 27/08/2024

χαστάς ( επίθ. ) χαστάς [xaˈstas] Σίλ. Πληθ. χαστάροι [xaˈstari] Σίλ. ...