γιουρούκης (ουσ. αρσ.) γιουρούκης [ʝuˈrucis] Σινασσ.

Σινασσός

γιουρούκ' [ʝuˈruk] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Πληθ. γιορούκοι [ʝoˈruci] Φάρασ.

Φάρασα

Από τουρκ. ουσ. yörük (< παλαιότ. τουρκ. yügrük)/ yürük = α) που τρέχει γρήγορα β) νομάς γ) είδος γενίτσαρων δ) διαλεκτ, άξεστος.

1. Αλήτης, περιπλανώμενος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Το κορίτσ̑ι σ’ σεβντά γιουρούκ' (Η κόρη σου αγαπά έναν αλήτη) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-Dawk.

Dawkins 1916

Συνών. γεκτούς, κοπόγλου

2. Στον πληθ., τουρκική νομαδική φυλή ληστών Φάρασ.

Φάρασα

: Τ’ εμάς 'γοράσκαν πουά τούρτσ̑ικα χωρία τσ̑αι οι Γιορούκοι του βκαίνκαν την άνοιξη σα 'μέτ'ρα τα ρουσ̑ία (Από μας αγόραζαν πολλά τούρκικα χωριά και οι νομάδες γιουρούκοι που έβγαιναν την άνοιξη στα βουνά μας) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Πβ. αβάνης, ντελήμπασης

γιουσούκ ( ουσ. ουδ. ) γιουσούκ [ʝuˈsuk] Ουλαγ. ...