γιουβαρλάκι (επίθ.) γιουβαρλάκ' [ʝuvarˈlak] Σίλατ.

Σίλατα

γιουβαρλάχ' [ʝuvarˈlax] Ανακ., Μισθ., Σίλ.

Ανακού, Μισθί, Σίλλη

γιουβαρλάχ̇ι [ʝuvarˈlaxi] Αφσάρ., Σίλ., Φάρασ.

Αφσάρι, Σίλλη, Φάρασα

γιουβαλ-λάχ̇ι [ʝuvalˈlaxi] Φάρασ.

Φάρασα

Aπό το τουρκ. επίθ. yuvarlak = α) στρογγυλός β) διαλεκτ., κυλινδροειδής πέτρα για την ισοπέδωση του δαπέδου, όπου και διαλεκτ. τύπ. yuvarlah και yuvalah.

1. Στρογγυλός ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. κυλιντερός :2, στρογγυλός, τεκερλούς, τοπαρλάχι

2. Κύλινδρος, κυλινδροειδής πέτρα με την οποία στερέωναν τον στεγανωτικό πηλό για την βροχή ώστε να κλείσουν οι τρύπες ανάμεσα στις πέτρες της στέγης Ανακ., Σίλατ., Σίλ.

Ανακού, Σίλατα, Σίλλη

: Γιουβαρλάκι, μεγάλο ένα χαγιά είσ̑ε ρυό τρύπες (Ο κύλινδρος, μιά μεγάλη πέτρα, είχε δύο τρύπες) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ6

ΚΜΣ-ΛΚ6

Συνών. κυλίντρι

γιουβαρλαντίζω ( ρ. ) γιουβαρλαντίζου [ʝuvarlaˈdizu] Μισθ. γιουβαρλατίζου [ʝuvarlaˈtizu] Φάρασ. γιουβαρλαdώ [ʝuvarlaˈdo] Σίλ., Φλογ. ...