ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μάσα ( ουσ. θηλ. ) μάσα [ˈmasa] Ανακ., Γούρδ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλ., Τελμ. Αρσ. μασ̑άς ο [maˈʃas] Φάρασ. ...

μασαλάς (ουσ. αρσ.) μασ̑αλάς [maʃaˈlas] Αφσάρ. μασ̑-σ̑αλ-λάς [maʃʃalˈlas] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. maşala= βραγιά, αυλάκι σε κήπο ή αμπέλι για φύτευση, όπου και διαλεκτ. τύπ. maşalla, το οπ. από το αρμεν. ουσ. mašaray = αρδευτικό κανάλι (Dankoff 1995: 104).

Βραγιά, τμήμα κήπου για την καλλιέργεια ζαρζαβατικών Συνών. γαρίχι, παράνι, πρασίδι

μασάλι ( ουσ. ουδ. ) μασάλι [maˈsali] Σινασσ., Τελμ., Φάρασ. μασάλ' [maˈsal] Μισθ. μασ̑άλ' [maˈʃal] Μισθ. μα̈σα̈́λ' [mæˈsæl] Αραβ., Μισθ. μεσέλ' [meˈsel] Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Τροχ., Τσαρικ., Φάρασ. μεσέλι [meˈseli] Τσουχούρ. μετέλ' [meˈtel] Ουλαγ., Φερτάκ. ...