μάρτυρας (ουσ. αρσ.) μάρτυρας [ˈmartiras] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. μάρτυροι [ˈmartiri] Δίλ.

Δίλα

μαρτύροι [marˈtiri] Φάρασ.

Φάρασα

μαρτύρ' [marˈtir] Μισθ.

Μισθί

μαρτυραίοι [martiˈrei] Ποτάμ.

Ποτάμια

Από το αρχ. ουσ. μάρτυς. Ο τύπ. μάρτυρας μεσν.

1. Μάρτυρας, αυτός που μαρτυρεί, βεβαιώνει κάτι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Eγώ 'α γράψω το μάλι μου σον υιό μου πάνου, να νάστε μαρτύροι (Εγώ θα γράψω την περιουσία μου στο γιό μου, να είστε μάρτυρες) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Πετρ.

Λουκόπουλος/Πετρόπουλος 1949

Ατζεί πεκλετίνκεν ο ασλάνος μο το καπλάνι μάρτυρα (Εκεί περίμενε το λιοντάρι με τον τίγρη για μάρτυρα) Φάρασ.

Φάρασα

-Παπαδ.

Παπαδόπουλος 2012

Κρεύιξ' τρία μαρτύρ' (Χρειαζόταν τρεις μάρτυρες) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Nτικαστήριο ντε ντέχτηκαν, ντε πήαν ντου μαρτύρ', κανείς (Το δικαστήριο δεν το δέχτηκε, δεν πήγαν οι μάρτυρες, κανείς) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Συνών. ισπάτης :1, σαΐτης

2. Πάσσαλος ή βράχος που χρησιμεύει ως ορόσημο Φάρασ.

Φάρασα

Συνών. τερμόνι, συνόρι

3. Μάρτυρας της χριστιανικής θρησκείας, αυτός που βασανίζεται για την πίστη του : || Φρ. Σεράντα μάρτυροι φαΐ (Φαΐ των σαράντα μαρτύρων˙ φαγητό με σπόρια ή όσπρια για την εορτή των 40 μαρτύρων) Δίλ.

Δίλα

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

|| Ασμ. Και εκεί στο πεγαδόριζο χουρσί δεντρίν εφύτρωνε
Το κλώνι ήταν ο Χριστός η ρίζα Αποστόλοι
τα φύλλα που επέφταν ήσαν οι μαρτυραίοι (Κι εκεί στην ρίζα της πηγής φύτρωνε ένα χρυσό δέντρο
Ο Χριστός ήταν το κλαδί, οι Απόστολοι ήταν η ρίζα
και τα φύλλα που έπεφταν ήταν οι μάρτυρες) Ποτάμ.

Ποτάμια

-ΚΜΣ-ΚΠ327

ΚΜΣ-ΚΠ327

μαρτυριά ( ουσ. θηλ. ) μαρτυριά [martiˈrʝa] Ανακ., Ποτάμ., Τζαλ. ...