γιγίνι (ουσ. ουδ.) γιγίνι [ʝiˈɣini] Αφσάρ.

Αφσάρι

γιγι̂́ν' [ʝiˈɣɯn] Μισθ., Ουλαγ., Τζαλ.

Μισθί, Ουλαγάτς, Τζαλέλα

γεγίνι [ʝeˈɣini] Φάρασ.

Φάρασα

γεγι̂́ν' [ʝeˈɣɯn] Μισθ.

Μισθί

γεγούν' [ʝeˈɣun] Μισθ.

Μισθί

'εγι̂́ν' [eˈɣɯn] Ανακ.

Ανακού

γιαγίνι [ʝaˈʝini] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. γι̂γι̂́νια [ʝɯˈɣɯŋa] Αραβαν.

Αραβανί

Aπό το τουρκ. ουσ. yığın = σωρός, όπου και διαλεκτ. τύπ. yeğin.

1. Σωρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Συνεσωρεύτην 'ς ε γεγίνι τζ̑αι ψόφτσεν, πήε (Σωριάστηκε (το φίδι) σ' ένα σωρό και ψόφησε, πάει) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Παραδ.

Θεοδωρίδης 1960

Φτένκαμ’ τα γιαγίνι τα σταφύλε (Τα κάναμε σωρό τα σταφύλια) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. βοκόνι, ιστίφ, κουμούλι

2. Θημωνιά Τζαλ., Φάρασ.

Τζαλέλα, Φάρασα

Συνών. βοκόνι, σαχράς, χορταριά

γιγίτι ( ουσ. ουδ. ) γιγίτι [ʝiˈʝiti] Φάρασ. γιίτ' [ʝiˈit] Ουλαγ. γεΐτ' [ʝeˈit] Μισθ. ...