ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

κιλίμι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ιλίμι [kʰiˈlimi] Σατ., Φάρασ. κιλίμ' [ciˈlim] Ανακ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Τροχ., Φλογ. τσ̑ιλίμ' [tʃiˈlim] Αξ., Τροχ. ...

κιλιμτσής (ουσ. αρσ.) κιλιμτσ̑ής [cilimˈtʃis] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. kilimci = αυτός που πουλά κιλίμια.

Αυτός ο οποίος υφαίνει κιλίμια βλ. κιλίμι

κιλίτσι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ι̂λίτσ̑ι [kʰɯˈlitʃi] Φάρασ. κ͑ι̂λίdζ̑ι [kʰɯˈlidʒi] Φάρασ. κ͑ıλι̂́τσ̑' [kʰɯˈlɯtʃ] Μαλακ., Ουλαγ. κϋλΰτσ̑' [cyˈlytʃ] Δίλ., Φλογ. γιλίτσ̑ι [ʝiˈlitʃi] Φάρασ., Φκόσ. γ̇ι̂λι̂́τσ̑’ [ɣɯˈlɯtʃ] Αξ. γουλάτσ̑ι [ɣuˈlatʃi] Μισθ. γουλούτσ̑' [ɣuˈlutʃ] Μισθ. γλϋντζί [ɣlinʹdzi] Σίλ. ...