ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κιλίτσι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ι̂λίτσ̑ι [kʰɯˈlitʃi] Φάρασ. κ͑ι̂λίdζ̑ι [kʰɯˈlidʒi] Φάρασ. κ͑ıλι̂́τσ̑' [kʰɯˈlɯtʃ] Μαλακ., Ουλαγ. κϋλΰτσ̑' [cyˈlytʃ] Δίλ., Φλογ. γιλίτσ̑ι [ʝiˈlitʃi] Φάρασ., Φκόσ. γ̇ι̂λι̂́τσ̑’ [ɣɯˈlɯtʃ] Αξ. γουλάτσ̑ι [ɣuˈlatʃi] Μισθ. γουλούτσ̑' [ɣuˈlutʃ] Μισθ. γλϋντζί [ɣlinʹdzi] Σίλ. ...

κιλίφι (ουσ. ουδ.) κι̂λι̂́φ' [kɯˈlɯf] Αραβαν. κ͑'λίφι [ˈkʰlifi] Αραβαν. γι̂λι̂́φι [ɣɯˈlɯfi] Αραβαν. Νεότ. ουσ. κιλίφι (Mackridge 2021: 78), το οπ. από το τουρκ. ουσ. kılıf = α) θήκη β) θηκάρι.

Θήκη ή θηκάρι Αραβαν. : Έμbη ένα ψελό ως εκεί απάνω αράπηζ μ’ ένα σαλντι̂ρμά σα χέρια τ’, χωρίς κι̂λι̂́φ' (Mπήκε ένας αράπης ψηλός ως εκεί απάνω, με ένα σπαθί στα χέρια του, χωρίς θηκάρι) Αραβαν. -Φωστ.-Κεσ. Συνών. γούνι, δεκάρι

κιλντάνι ( ουσ. ουδ. ) κι̂λντάνι [kɯlˈdani] Φάρασ. κι̂λτάνι [kɯlˈtani] Τσουχούρ. ...