ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γουρλής ( επίθ. ) ογουρλούς [oɣurˈlus] Σίλ., Φάρασ. ογουρλού [oɣurˈlu] Ανακ., Μισθ. γουρλής [ɣurˈlis] Μισθ. Θηλ. ογουρλούσα [oɣurˈlusa] Φάρασ. ...

γούρνα (ουσ. θηλ.) γούρνα [ˈɣurna] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Κίσκ., Μισθ., Σινασσ., Τσελτ., Φλογ. Από το μεσν. ουσ. γούρνα (< μεταγν. ουσ. γρώνη = τρύπα, βαθούλωμα, με μετάθ. του [r]).

1. Γούρνα, πέτρινη λεκάνη για την υποδοχή ύδατος ή τροφής ό.π.τ. Συνών. οστράκι :1

2. Δεξαμενή, στέρνα Αξ., Αραβαν., Γούρδ. Συνών. μουσλούκι :4, χαβούζι :3

3. Λάκκος Τσελτ. : Όπου πέσει γιλντι̂ρι̂́μ' κάνει μεγάλο γούρνα (Όπου πέσει κεραυνός κάνει μεγάλο λάκκο) Τσελτ. -ΚΜΣ-ΚΠ34 Συνών. κουγιού

γουρνί ( ουσ. ουδ. ) γουρνί [ɣurˈni] Αραβαν., Σατ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ. ...