γραίνω (ρ.) γραίνω [ˈɣreno] Ανακ., Σινασσ., Φάρασ.

Ανακού, Σινασσός, Φάρασα

γραίνου [ˈɣrenu] Μισθ.

Μισθί

γράνω [ˈɣrano] Σινασσ., Φάρασ.

Σινασσός, Φάρασα

κράνω [ˈkrano] Φλογ.

Φλογητά

γρανίζω [ɣraˈnizo] Φλογ.

Φλογητά

γρανίσκω [ɣraˈnisko] Σινασσ.

Σινασσός

γρανίσκου [ɣraˈnisku] Μισθ.

Μισθί

γρανίξου [ɣraˈniksu] Μισθ.

Μισθί

Αόρ. έγρασα [ˈeɣrasa] Μισθ.

Μισθί

έγρανα [ˈeɣrana] Σινασσ.

Σινασσός

έκρανα [ˈekrana] Φλογ.

Φλογητά

Από το αρχ. ρ. γραίνω = τρώω, ροκανίζω. Μη πιθανή η ετυμολόγηση του Ανδριώτη (1948: 63) από το αρχ. ρ. ὑγραίνω.

Ξαίνω μαλλί ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έγραναν το μαλλί τα ναίκες (Έξαναν το μαλλί οι γυναίκες) Σινασσ.

Σινασσός

-Τακαδόπ.

Τακαδόπουλος 1982

Γρανίζουμ' το μαλλί με το χέρ' (Ξαίνουμε το μαλλί με το χέρι) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Συνών. λαναρίζω, ξαίνω :1, ραντίζω

Τροποποιήθηκε: 08/08/2025

γράμμα ( ουσ. ουδ. ) γράμμα [ˈɣrama] Ανακ., Μισθ., Σατ., Τροχ., Φάρασ., Φλογ. qράμμα [ˈqrama] Φλογ. Πληθ. γράμματα [ˈɣramata] Τροχ., Φλογ. γράμμαδα [ˈɣramaða] Μισθ., Σινασσ. ...