γουρσούνι (ουσ. ουδ.) γουρσούνι [ɣurˈsuni] Σίλ.

Σίλλη

γρουσ̑ούν' [ɣruʃun] Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Τσαρικ.

Δίλα, Μαλακοπή, Μισθί, Τσαρικλί

γρουσ̑ούμ [ɣruʃum] Μισθ., Σινασσ.

Μισθί, Σινασσός

αγρουσούν' [aɣruˈsun] Τελμ.

Τελμησσός

ογρουσούν [oɣruˈsun] Τελμ.

Τελμησσός

κουρσούμ' [kurˈsum] Τροχ.

Τροχός

Aπό το τουρκ. ουσ. kurşun = 1) μολύβι 2) σφαίρα, βόλι.

1. Μολύβι Μαλακ., Μισθ., Τελμ.

Μαλακοπή, Μισθί, Τελμησσός

: Τσείδι 'αν ντου γρουσ̑ούν' (Είναι (βαρύ) σαν το μολύβι) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

|| Φρ. Γουρσουνιού γαλέμι (Μολυβιού καλάμι˙ μολύβι γραψίματος, πβ. τουρκ. φρ. kurşun kalem) -Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Συνών. μολύβι :2

2. Σφαίρα, βλήμα Δίλ., Τροχ., Τσαρικ.

Δίλα, Τροχός, Τσαρικλί

Συνών. μολύβι :3, τόπι :1

3. Ως επίθ., μτφ., βαρύς Μισθ., Σινασσ.

Μισθί, Σινασσός

Συνών. βαρύς

4. Ως επίρρ., ξυστά Σίλ.

Σίλλη

: Γουρσούνι τουν πήρι (Τον πήρε ξυστά) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ6

ΚΜΣ-ΛΚ6

γουρτεσέν ( ουσ. ουδ. ) γουρτεσ̑έν [ɣurteˈʃen] Αξ., Σίλατ. ...