γουρλής (επίθ.) ογουρλούς [oɣurˈlus] Σίλ., Φάρασ.

Σίλλη, Φάρασα

ογουρλού [oɣurˈlu] Ανακ., Μισθ.

Ανακού, Μισθί

γουρλής [ɣurˈlis] Μισθ.

Μισθί

Θηλ. ογουρλούσα [oɣurˈlusa] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. επίθ. uğurlu = τυχερός.

Γουρλής, τυχερός ό.π.τ.

ό.π.τ.

Αντίθ γρουσούζης, Συνών. καντεμλής, μπαχτλού :1, χαϊρλούς :1, Αντίθ σακάρι :1, χαϊρσούζης :2

γούρνα ( ουσ. θηλ. ) γούρνα [ˈɣurna] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Κίσκ., Μισθ., Σινασσ., Τσελτ., Φλογ. ...