χαϊρσούζης (επίθ.) χαϊρσούζ [xairˈsuz] Μαλακ., Μισθ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Μισθί, Σινασσός

χαϊρσούζης [xairˈsuzis] Φάρασ.

Φάρασα

χαερσούζ [xaerˈsuz] Τσαρικ.

Τσαρικλί

Θηλ. χαϊρσούζα [xairˈsuza] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. επίθ. hayırsız = α) άχρηστος, ανεπρόκοπος β) άγονος, μη παραγωγικός γ) δυσοίωνος.

1. Ανεπρόκοπος, αχαΐρευτος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Χαϊρσούζια ινdζ̑άν΄, αβανάχια, χίτς ντεν αγκλαϊζ'νι (Αχαΐρευτοι άνθρωποι, ηλίθιοι, τίποτα δεν καταλαβαίνουνε) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. απρόκοφτος

2. Κακορρίζικος Μαλακ.

Μαλακοπή

Συνών. γρουσούζης, σακάρι, Αντίθ γουρλής, καντεμλής, μπαχτλού :1, χαϊρλούς

χαΐφι ( ουσ. ουδ. ) χαΐφι [xaˈifi] Τελμ. χαΐφ' [xaˈif] Ανακ. ...