τέλος (ουσ. ουδ.) τέλος [ˈtelos] Μισθ.

Μισθί

τέλο [ˈtelo] Ανακ.

Ανακού

τέλιο [ˈteʎo] Μαλακ.

Μαλακοπή

Πληθ. τέλια [ˈteʎa] Ανακ.

Ανακού

Αρχ. ουσ. τέλος. Ο τύπ. τέλο νεότ., με μεταπλ. κατά τα ουσ. σε -ο. Ο τύπ. τέλιο αναλογ. από τον πληθ. τέλια, που σχηματίστηκε αναλογ. προς άλλους πληθ. ουδ. σε -ια.

Τέλος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Το τέλιο του Ιουνίου (Το τέλος του Ιουνίου) Μαλακ.

Μαλακοπή

-ΚΜΣ-ΚΠ177

ΚΜΣ-ΚΠ177

Τέλια του Σταυρού (Τέλη Σεπτεμβρίου) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Ήρταν τσ' άλλα Μισ̑ώτ', βόησαν ντα τσι σου τέλος κατακώλτσαν ντα Τουρκούς τσ' έχσαν ντου χωριό (Ἠρθαν κι άλλοι Μιστιώτες, τους βοήθησαν, και στο τέλος έδιωξαν τους Τούρκους κι έχτισαν το χωριό) Τσαρικ.

Τσαρικλί

-Καραλ.

Καραλίδης 1985

Συνών. άκρα, έβγα

τελτίκι ( ουσ. ουδ. ) τ͑ελτ͑ίκι [tʰelˈtʰici] Φάρασ. τ͑ελτ͑ίκ' [tʰelˈtʰik] Δίλ., Φάρασ. τελτΰκ' [telˈtyk] Αραβαν. κελτΰκ' [celˈtyk] Αραβαν. κελτίκ' [celˈtik] Γούρδ. ...