ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γκετιρντίζω ( ρ. ) γκετιρντίζω [ɟetirˈdizo] Αραβαν. γκιατιρντίζου [ɟatirˈdizu] Μισθ. γκιατουρντίζου [ɟatirˈdizu] Μισθ. Αόρ. κετίρτ'σα [keˈtirtsa] Φλογ. γκιατούρ'σα [ɟaˈtursa] Μισθ. ...

γκετς (επίρρ.) γκετς̑ [ɟetʃ] Σίλατ. γκέτσ̑α [ˈɟetʃa] Σίλ. Από το τουρκ. επίρρ. geç = αργά.

Ως χρον. επίρρ., αργά ό.π.τ. : Αυόπμα πολύ γκέτσ̑α ξυπνώ (Το πρωί ξυπνάω πολύ αργά) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 || Ασμ. Γκέτσ̑α ζούμουσ', γκέτσ̑α κόλλησ', γκέτσ̑α γ-έλα στσην γκάμαρα (Αργά ζύμωσε, αργά ψήσε, αργά έλα στην καμάρα) Σίλ. -Εκμεκ. Συνών. ξώρας

γκετσίμι ( ουσ. ουδ. ) γκετ͑σ̑ίμι [ɟeˈtʰsimi] Φάρασ. γκετσίμ' [ɟeˈtsim] Αραβαν., Ουλαγ., Φάρασ. γκιατσίμ' [ɟaˈtsim] Μισθ. γκατσίμ' [gaˈtsim] Μισθ. κετσ̑ίμι [ceˈtʃimi] Αφσάρ., Τσουχούρ., Φάρασ. γκετζέμι [ɟeˈdzemi] Σίλ. ...