ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γελάσιμο ( ουσ. ουδ. ) γιάσιμο [ˈʝasimo] Φάρασ. γιάσιμα [ˈʝasima] Φάρασ. γιάσεμα [ˈʝasema] Φάρασ. ...

γέλασμα (ουσ. ουδ.) γέλασμα [ˈʝelazma] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ., Φερτάκ., Φλογ. γέλαμα [ˈʝelama] Μισθ., Ουλαγ., Φλογ. Από το αρχ. ουσ. γέλασμα = χαμόγελο. Η σημ. ‘κοροϊδία’ ήδη μεσν. Η σημ. ‘εξαπάτηση’ νεότ.

1. Γέλιο ό.π.τ. : Οπ' τα γελάσματά τσ̑ης ξέβ'κι ψ̑υσ̑ή τσ̑ης (Απ' τα γέλια βγήκε η ψυχή της) Σίλ. -Κωστ.Σ. Μπαΐλτσα σου γέλαμα (Ξεράθηκα στα γέλια) Μισθ. -ΑΠΥ-Καρατσ. Εbέ! Ντετσού να ρανήεις του γέλαμα! (Αμάν! Εκεί να δεις γέλιο!) Μισθ. -ΑΠΥ-ΕΝΔ Συνών. γελάσιμο, γελιά

2. Χαμόγελο Μισθ.

3. Κοροϊδία, περιγέλασμα Ουλαγ., Σινασσ. : Τ̔ίχαλο γέλασμα 'ναι; (Τι λογής γέλιο είναι; Γιατί κοροϊδεύεις;) Αξ. -Μαυρ.-Κεσ. Ουτσ̑ά ντα έπα ντεΐ, ντο γέλαμά σ' τί 'ναι; (Επειδή το είπα έτσι, γιατί γελάς;) Ουλαγ. -Κεσ. Το γέλασμά σ' τσ̑' έν; (Τί είναι το γέλιο σου, γιατί κοροϊδεύεις;) Συνών. αναγέλασμα

4. Εξαπάτηση, ξεγέλασμα Αραβαν., Γούρδ. Συνών. κόμπωμα

γελέκι ( ουσ. ουδ. ) γελέκι [ʝeˈleci] Φκόσ. γελέκ' [ʝeˈlek] Αραβ. γελέτσ' [ʝeˈlets] Μισθ. 'ελέκι [eˈleci] Φκόσ. 'ιλέκ [iˈlek] Σινασσ., Τζαλ. γα̈λα̈́κι [ʝæˈlæci] Φάρασ. γιλέτσ' [ʝiˈlets] Μισθ. γιλιάτσ̑' [ʝiˈʎatʃ] Μισθ. γελέκο [ʝeˈleko] Ανακ. ...