γελέκι (ουσ. ουδ.) γελέκι [ʝeˈleci] Φκόσ.

Φκόσι

γελέκ' [ʝeˈlek] Αραβ.

Αραβισσός

γελέτσ' [ʝeˈlets] Μισθ.

Μισθί

'ελέκι [eˈleci] Φκόσ.

Φκόσι

'ιλέκ [iˈlek] Σινασσ., Τζαλ.

Σινασσός, Τζαλέλα

γα̈λα̈́κι [ʝæˈlæci] Φάρασ.

Φάρασα

γιλέτσ' [ʝiˈlets] Μισθ.

Μισθί

γιλιάτσ̑' [ʝiˈʎatʃ] Μισθ.

Μισθί

γελέκο [ʝeˈleko] Ανακ.

Ανακού

Από το νεότ. ουσ. γελέκι, το οπ. από το τουρκ. ουσ. yelek, όπου και διαλεκτ. τύπ. yilek.

Γιλέκο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Φόρου ντου γιλιάτσ̑ι σ' μη παγώεις (Φόρεσε το γιλέκο σου να μην κρυώσεις) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

'σ’ το ιμάτι πάνου φορένκαμ’ γελέκι· 'σ’ ’ελέκι πάνου το καβάδι (Πάνω από το εσωτερικό πουκάμισο φορούσαμε γιλέκο· πάνω από το γιλέκο το καβάδι) -ΚΜΣ-ΚΠ370

ΚΜΣ-ΚΠ370

Πβ. ισλίκι, κορσάζο, φέρμενε

Τροποποιήθηκε: 27/03/2025

γελιά ( ουσ. θηλ. ) γελιά [ɣeˈʎa] Ανακ. ...