γεγίνης (επίθ.) γεγίν' [ʝeˈʝin] Τροχ.

Τροχός

γεΐν' [ʝeˈin] Μισθ.

Μισθί

Γεν. γεγινογιού [ʝeʝinoˈʝu] Τροχ.

Τροχός

Πληθ. γεΐνια [ʝeˈiɲa] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. επίθ. yeğin = α) παλαιότ. νικηφόρος, δραστήριος, βίαιος β) αυστηρός γ) ανώτερος δ) διαλεκτ. γενναίος, δυνατός, γρήγορος, εργατικός ε) διαλεκτ. καλός, ευγενικός.

1. Καλός Μισθ.

Μισθί

Συνών. καλός, χόσι :2

2. Γερός, δυνατός Μισθ.

Μισθί

: Έχουν ντυό γεΐνια αλούγαδα (Έχουν δυο γερά άλογα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Συνών. αζγούνης, γαΐμ, γερός, λιαρός, σαγλάμι

3. Επιφανής Τροχ.

Τροχός

: Κειότουν με τον καιρό ένας άνθρωπος πολύ γεγίν' (Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος πολύ επιφανής) Τροχ.

Τροχός

-ΚΜΣ-ΚΠ290

ΚΜΣ-ΚΠ290

4. Ο πληθ. ως επίρρ., με ευχαρίστηση Μισθ.

Μισθί

: Να πήρις λίου καχαρό ψωμί· ντα φσ̑άα γεΐνια ντου τρώισκαν (Να αγόραζες λίγο άσπρο ψωμί· τα παιδιά θα το έτρωγαν με ευχαρίστηση) Μισθ.

Μισθί

-Φατ.

Φατές 2012

γεγκές ( ουσ. αρσ. ) γα̈νgα̈́ς [ʝæŋˈɟæs] Φάρασ. Πληθ. γα̈νgα̈́δοι [ʝæŋˈɟæði] Φάρασ. γενgέδοι [ʝeŋˈɟeði] Τσουχούρ. Θηλ. γενgιάσες [ʝeŋˈɟases] Τροχ. ...