ντενέ
(ουσ. ουδ.)
ντενέ
[deˈne]
Ουλαγ.
τενές
[teˈnes]
Φάρασ.
Πληθ.
ντενέδια
[deˈneðʝa]
Φλογ.
ντενέα
[deˈnea]
Ουλαγ.
Από το τουρκ. ουσ. tane= α) οβίδα β) κομμάτι γ) σπόρος, όπου και διαλεκτ. τύπ. dane και dene.
1. Κομμάτι, μονάδα
Φάρασ., Φλογ.
:
Ηύρανε τέσερα ντενέδια αθρώπ’
(Βρήκαν τέσσερις ανθρώπους)
Φλογ.
-Dawk.
2. Σπόρος
Ουλαγ.
:
Μπασ̑λάτ'σαν να φάν το κιγιάρ· τόναν ντο ντενέ έν'νε ντίλκι
(Άρχισαν να τρώνε το κριθάρι· ο ένας σπόρος έγινε αλεπού)
Ουλαγ.
-Dawk.
β.
Ρώγα σταφυλιού
Ουλαγ.
:
Απ’ το τζ̑ινgίλ γκοπάρα ερυό ντενέα
(από το τσαμπί κόψε δυο ρώγες
)
Ουλαγ.
-Κεσ.