τεπές (ουσ. ουδ.) τεπές [teˈpes] Κίσκ., Τσουχούρ.

Κίσκα, Τσουχούρι

τεπ͑ές [teˈpʰes] Φάρασ.

Φάρασα

τεπέ [teˈpe] Αξ., Σίλ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ.

Αξός, Σίλλη, Σινασσός, Φάρασα, Φλογητά

ντεπέ [deˈpe] Αξ., Σίλ., Τσαρικ.

Αξός, Σίλλη, Τσαρικλί

ντεπ͑ές [deˈpʰes] Αξ.

Αξός

Πληθ. τεπέδια [teˈpeðʝa] Σινασσ.

Σινασσός

ντεπέια [deˈpeja] Μισθ.

Μισθί

Από το νεότ. ουσ. τεπές (πβ. Καλλίν. Ἐπιστ., 1.14.1557 «Καὶ ὅπου εἶναι τὸ νερόν, ἔχουσι καμωμένον ὡσὰν βουνάκι καὶ τεπὲ κ’ ἐκεῖθεν ἀναβλύζει»), το οπ. από το τουρκ. ουσ. tepe = λόφος, κορυφή, όπου και διαλεκτ. τύπ. depe.

1. Λόφος, βουνό Αξ., Μισθ., Σινασσ., Φάρασ.

Αξός, Μισθί, Σινασσός, Φάρασα

: Ντερέδια και τεπέδια (Χαράδρες και λόφοι) Σινασσ.

Σινασσός

-Βλασ.

Βλασιάδης 2019

Συνών. λοφί, μυτί :1, ψελάδι

2. Κορυφή Κίσκ., Σίλ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φλογ.

Κίσκα, Σίλλη, Τσουχούρι, Φάρασα, Φλογητά

: Bουϊνού τεπέ (H κορφή του βουνού) -ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

Ο τεπές του χαβαχού (Η κορυφή της λεύκας) Τσουχούρ.

Τσουχούρι

-ΑΠΥ-Bağr.

ΑΠΥ-Bağr.

Συνών. καφάς :2, κεφάλι :2, κορυφή

β. Σκεμπές Αξ.

Αξός

γ. Το σχετικά επίπεδο τμήμα στην κορυφή ενός μη μυτερού βουνού Αξ.

Αξός

3. Ανηφόρα Τσαρικ.

Τσαρικλί

Συνών. ανήφορος

4. Μτφ., κεφάλι Φάρασ.

Φάρασα

Συνών. καφάς :1, κεφάλι :1

5. Μτφ., αποκορύφωση Αξ., Σίλ.

Αξός, Σίλλη

: || Φρ. Ζουλειάς τσ̑ης ντεπέ (Της δουλειάς της την κορυφή˙ την ώρα της δουλειάς, στην αιχμή της δουλειάς, πβ. τουρκ. <em>tepede olmak</em> = μεσουρανώ) Σίλ.

Σίλλη

-Dawk.

Dawkins 1916

Τροποποιήθηκε: 23/05/2025

τεπίκι ( ουσ. ουδ. ) τεπίκι [teˈpici] Μισθ., Φάρασ. ...