ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ορνίθι ( ουσ. ουδ. ) ορνίθι [orˈniθi] Μαλακ., Ποτάμ., Τσουχούρ., Φάρασ. ορνίθ' [orˈniθ] Ανακ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. ορνίχ' [orˈniç] Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σεμέντρ., Τσαρικ. ορνίγ’ [orˈniʝ] Αξ., Ουλαγ., Τροχ. ορνίτ' [orˈnit] Φερτάκ. ορνίι [orˈnii] Μισθ., Τσαρικ. ορνί [orˈni] Αραβαν., Μισθ. Πληθ. ορνίθια [orˈniθça] Μαλακ., Ποτάμ., Φλογ. ορνίχια [orˈniça] Μισθ. ορνίγια [orˈniʝa] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Φερτάκ. ...

ορνιθιά (ουσ. θηλ.) ορνιθιά [orniˈθça] Σινασσ. Από το ουσ. ορνίθι και το παραγωγ. επίθ. -ιά.

Κοτέτσι Σινασσ. : || Παροιμ. Ασ' την ορνιθιά μ' κονdά ορνίθ' δεν παίρω (Δεν παίρνω κότα από το κοτέτσι μου κοντά˙ Δεν πρέπει να συγγενεύουμε με γείτονες) Σινασσ. -Τακαδόπ. Συνών. κουμάσι, ορνιθιώνας, κουμασιώνα, πινελίκι

ορνιθιώνας ( ουσ. αρσ. ) ορνιθιώνας [orniˈθçonas] Ανακ., Φλογ. ορνιθιώνα [orniˈθçona] Μαλακ., Τζαλ. ορνιχιώνα [orniçona] Μισθ. νορνιγιώνα [norniˈʝona] Αξ. ορνιώνα [orniˈona] Αξ. ορνιθώνας [orniˈθonas] Ποτάμ. ...