παρακάλημα
(ουσ. ουδ.)
παρακάλημα
[paraˈkalima]
Γούρδ.
παρακάλεμα
[paraˈkalema]
Αραβαν.
Μεσν. ουσ. παρακάλημα, το οπ. από το ρ. παρακαλῶ και το παραγωγ. επίθμ. -μα. Ο τύπ. παρακάλεμα νεότ.
Το παρακάλεσμα, η παράκληση
ό.π.τ.
:
Ασ’ τα πολλά τα παρακαλέματα Χεός ΰξεν ντα και ναίκα ’πόμ’νε σο φσ̑άχ’
(Απ’ τα πολλά παρακάλια ο Θεός τους άκουσε και η γυναίκα έμεινε έγγυος)
Αραβαν.
-Φωστ.-Κεσ.
Συνών.
ντιλέκι