παραλής (επίθ.) παραλής [paraˈlis] Μισθ.

Μισθί

παραλή [paraˈli] Μισθ.

Μισθί

π͑αραλή [pʰaraˈli] Μισθ.

Μισθί

παραλού [paraˈlu] Μισθ.

Μισθί

π͑αραλή [pʰaraˈli] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. paralı.

Παραλής, πλούσιος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Να γενώ παραλής (να γίνω πλούσιος) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. βαϊριχλού, γιαγλής, ζεγκίνης, πλούσιος :1

παραμάζω ( ρ. ) παραμάζω [paraˈmazo] Αξ., Μαλακ., Φλογ. παραμάζου [paraˈmazu] Μισθ. παραμάω [paraˈmao] Μισθ. Αόρ. παρέμασα [paˈremasa] Αξ., Μαλακ., Φλογ. ...