ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

βάι ( επιφ. ) βάι [ˈvai] κ.α., Μισθ., Ποτάμ., Σεμέντρ., Σινασσ., Τζαλ., Τσαρικ., Φάρασ. ...

βαϊριχλού (επίθ.) βαϊριχλού [vairiˈxlu] Αραβ. Aπό το τουρκ. επίθ. varlıklı = ευκατάστατος, πλούσιος. Πβ. βαρλίκι

Ευκατάστατος : Κειότον βαϊριχλού (Είχε χρήματα, ήταν ευκατάστατος) Αραβ. -ΚΜΣ-ΚΠ163 Συνών. γιαγλής, ζεγκίνης, παραλής, πλούσιος, Αντίθ εσεκτσής :3, τσιρτσιπλάχ :2

βακίτι ( ουσ. ουδ. ) βακι̂́τ' [vaˈkɯt] Ουλαγ., Τροχ. βαqι̂́τ' [vaˈqɯt] Φλογ. βαχι̂́τ' [vaxɯt] Αξ., Τροχ., Φλογ. βαχ̇ίτι [vaˈxiti] Φάρασ. βακούτ' [vaˈkut] Μισθ., Τσαρικ. βαχούτ' [vaˈxut] Μισθ. βακίτσι [vaˈkitsi] Τελμ. βακούτσι [vaˈkutsi] Τελμ. βάχτι [ˈvaxti] Φάρασ. ...