ντιλέκι (ουσ. ουδ.) ντιλέκ' [diˈlek] Αξ.

Αξός

ντιλέτσ' [diˈlets] Μισθ.

Μισθί

ντιλέτ͑' [diˈletʰ] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. ντιλέκια [diˈleca] Αξ.

Αξός

ντιλέχ' [diˈlex] Τελμ.

Τελμησσός

Από το τουρκ. ουσ. dilek = α) επιθυμία, βούληση β) αίτημα, παράκληση, όπου και διαλεκτ. τύπ. dileh. Πβ. ντιλεντίζω

1. Επιθυμία Αξ.

Αξός

: Ούτσ̑α όρ'σαν τα ντιλέκια τ'νε και παίσ̑καν (Έτσι όρισαν τις επιθυμίες τους και πήγαιναν) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Συνών. γάλπι :3, θέλημα, μεράκι, μουράτι, χασιρέτι

2. Παράκληση Αξ.

Αξός

: || Φρ. Κρεύω ντιλέκια (Γυρεύω αιτήματα˙ Ζητάω χάρες) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Συνών. παρακάλημα

3. Ευχή ή κατάρα Μισθ., Τελμ.

Μισθί, Τελμησσός

: Να πάτε σο σπίτι, το ντιλέχ' σας πιάστηκε (Nα πάτε στο σπίτι, η ευχή σας έπιασε) Τελμ.

Τελμησσός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

ντιλεντζής ( ουσ. αρσ. ) ντιλενdζ̑ής [dilenˈdʒis] Αραβαν., Σίλ., Τελμ. ντιλεντσής [dilenˈtsis] Μαλακ. ντιλεντσ̑ής [dilenˈtʃis] Αραβαν. τιλεντσ̑ής [tilenˈtʃis] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. Θηλ. τιλεντσ̑ίσσα [tilenˈtʃisa] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. ...