ράψιμο (ουσ. ουδ.) ράψιμο [ˈrapsimo] Γούρδ., Μαλακ.

Γούρδονος, Μαλακοπή

ράψ̆ιμο [ˈrapʃimo] Αξ.

Αξός

Γεν. Εν. ραψ̆ιμάτ [rapʃiˈmat] Αξ.

Αξός

ράψιμου [ˈrapsimu] Μισθ.

Μισθί

ράψ̆ιμα [ˈrapʃima] Σίλ.

Σίλλη

Από το μεσν. ουσ. ράψιμον.

Ράψιμο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Οπ' ράψ̆ιμάν ντου χωρίσ'κι (Χώρισε από το ράψιμό του, ξηλώθηκε) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Φορτσιάς ντου ράψιμου (το ράψιμο των ρούχων) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Πβ. ράφτημα

ρεβίθι ( ουσ. ουδ. ) ριβίθι [riˈviθi] Τσουχούρ. ριβίθ' [riˈviθ] Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. ρ'βίθι [ˈrviθi] Φάρασ. ροβίθι [roˈviθi] Σίλ., Σινασσ., Φάρασ., Φκόσ. ροβίθ' [roˈviθ] Ανακ., Σινασσ., Τροχ. ριφίδ' [riˈfið] Φλογ. ριφίγ̑' [riˈfiʝ] Ουλαγ. ριβίγ̑ [riˈviʝ] Αξ. ριβίι [riˈvii] Μισθ. οβρίσι [oˈvrisi] Σίλ. ...