ποτήρι (ουσ. ουδ.) ποτήρι [pοˈtiri] Ανακ., Σίλ., Σινασσ.

Ανακού, Σίλλη, Σινασσός

ποτήρ' [pοˈtir] Δίλ., Μισθ., Σίλατ., Τροχ.

Δίλα, Μισθί, Σίλατα, Τροχός

ποdήρ' [pοˈdir] Φλογ.

Φλογητά

πουτήρ' [pu'tur] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το αρχ. ουσ. ποτήριον.

1. Ποτήρι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έπιενε ασ' σο μικρό το ποτήρ κρασ̑ί (Έπινε από το μικρό το ποτήρι κρασί) Σίλατ.

Σίλατα

-Dawk.

Dawkins 1916

Ρακ̇ί ποτήρι (Ρακοπότηρο) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. ασκόκκο, μπιλόρι, ποτούτσι, τσικόπο

2. Βεντούζα Δίλ.

Δίλα

: Ποτήρια κρούισ̑καμ’ (Βάζαμε βεντούζες) Δίλ.

Δίλα

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Συνών. κούπα, τσουκί

ποτίζω ( ρ. ) ποτίζω [pοˈtizo] Αξ. ποτίζου [pοˈtizu] Μισθ., Φάρασ. ποτσ̑ίζω [pοˈtʃizo] Αραβαν., Γούρδ. ποτσίζου [pοˈtsizu] Σίλ. ποdίζω [pοˈdizo] Φλογ. ποτσίνου [pοˈtsinu] Σίλ. ποτώ [poˈto] Γούρδ., Τελμ. Παρατατ. πότιζα [ˈpotiza] Μισθ., Τροχ. πότεινα ['potina] Τελμ. πότσινα ['potsina] Σίλ. ...