σφονδύλι (ουσ.) σφονδύλι [sfonˈðili] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

σφονdύλ' [sfonˈdil] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

σονdύλι [sonˈdili] Σινασσ.

Σινασσός

φονdζ̑ύλ' [fonˈdʒil] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

Από το μεσν. ουσ. σφονδύλιν ή σφοντύλιν, το οπ. από το αρχ. ουσ. σφονδύλιον, υποκορ. του σφόνδυλος = τραχηλικός σπόνδυλος.

1. Αυχένας Γούρδ., Φερτάκ.

Γούρδονος, Φερτάκαινα

Συνών. γούβα, γουντούφα, συνξύνα, σφόνδυλος

2. Σφοντύλι, το στρογγυλό και βαρύ σώμα το οποίο στερεώνεται στη βάση του αδραχτιού, για να διευκολύνει την περιστροφή του νήματος Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ.

Αραβανί, Γούρδονος, Σινασσός

Συνών. κλωθάρα, σφόνδυλος

σφόνδυλος ( ουσ. ) σφόνdυλο [ˈsfondilo] Φερτάκ. σφόνdζ̑υλος [ˈsfondʒilos] Τελμ. φσόνdυος [ˈfsondios] Φάρασ. φσόνdυο [ˈfsondio] Φάρασ. σόνdυλος [ˈsondilos] Αξ., Σινασσ., Φλογ. σόνdυλο [ˈsondilo] Ανακ., Αξ., Σίλατ., Τσαρικ. σόνdυλου [ˈsondilu] Μαλακ., Μισθ. σόνdζ̑υλος [ˈsondʒilos] Τελμ. σόνdελο [ˈsondelo] Σίλατ. φόνdζ̑υλο [ˈfondʒilo] Αραβαν. ...